کتاب اصول فقه مرحوم مظفر:
این درس اختصاص دارد به جواز تمسک به عام در شبه مصداقیه در صورت لبی بودن مخصص. کار شناس محترم در آغاز به بیان مقدمهای پرداخته اینکه مخصص دو حالت دارد: لفظی، لبی مخصص لفظی به آن مخصصی می گویند که از مقوله ی لفظ است. مثل آیه و روایت. مثال: اکرم العلماء الا الفساق. مخصص لبّی به مخصصی می گویند که لفظ نیست. مثل اجماع، عقل، سیرهی عقلا. سپس با طرح یک پرسش که آیاتمسک به عام در شبه مصداقیه با دلیل لبی جایز هست یا نه؟ به بیان اقوال در این زمینه پرداخته است. در مسئله سه نظریه است: الف) نظریه مرحوم شیخ و مصنف: تمسک به عام جایز است. البته دلیل این دو با هم تفاوت دارد. حالا که تمسک جایز است اگر ما رسیدیم به یک عالمی، شک کردیم که فاسق هست یا نه، اکرامش واجب است. ب) مرحوم آخوند: قائل به تفصیل شده اند. ج) مرحوم نایینی: قائل به تفصیل شده اند. بیان و تقریر آخوند با نائینی متفاوت است.
مهمترین مباحث این درس:
دیدگاه مرحوم نائینی در تسمک به عام در شبه مصداقیه. دیدگاه مرحوم مظفر در تمسک به عام در شبه مصداقیه. تفاوت تفصیل نائینی و آخوند خراسانی. مخصص لبی و لفظی.