کتاب اصول فقه مرحوم مظفر:
این درس اختصاص دارد به پاسخ این پرسش که آیا حسن و قبح عقلی وجود دارد یانه؟ کار شناس محترم در آغاز به تبیین پاسخ از پرسش مطرح شده پرداخته است. اشاعره منکر حسن قبح عقلی به معنای مدح و ذم شده است. ولی عدلیه قائل به حسن و قبح عقلی است. سپس به تبیین دلائل اشاعره پرداخته شده است. دلیل اول اشاعره صغری: اگر حاکم به حسن و قبح، عقل باشد نه شرع، لازمه اش این است که بین قضایای حسن و قبح، تفاوت نباشد. کبری: و اللازم باطل. نتیجه: فالملزوم مثله، پس حاکم به حسن و قبح، عقل نمی باشد و شرع می باشد. جواب: قیاس این دو قضایا به هم، قیاس مع الفارق است، به سه علت: اول: حاکم به قضایای حسن و قبح، عقل عملی است و حاکم به قضیه الکل اعظم، عقل نظری است و جزء اولیات است. دوم: قضایای حسن و قبح از مشهورات بالمعنی الاخص و قضیه الکل اعظم، از اولیات است. سوم: اگر شخص عاقل، خودش باشد و خود حاکم قضایای حسن و قبح نمی باشد ولی حاکم با قضیه الکل اعظم است. دلیل دوم: صغری: اگر حاکم به حسن و قبح افعال، عقل باشد نه شرع، لازمه اش این است که حسن و قبح افعال به اختلاف جهات، مختلف نشود. کبری: و اللازم باطل نتیجه: فالملزوم مثله. در نهایت از استدلال دوم اشاعره نیز پاسخ داده شده است.