کتاب اصول فقه مرحوم مظفر:
این درس اختصاص دارد به استعمال عام در مخصص حقیقت است یا مجاز. کار شناس محترم در این درس به بیان استعمال عام در مخصص پرداخته اینکه در مسئله چهار نظریه وجود دارد: الف) حقیقت است مطلقا. ب)مجاز است مطلقا. ج و د) تفصیل عقیده مرحوم مظفر به تبع صاحب کفایه این است که این استعمال حقیقت است مطلقا. چه مخصص متصل باشد و چه منفصل. دلیل: کسانی که می گویند استعمال عام مجاز است خیالی در سرشان بوده است. آن خیال این است که ادات عموم وضع شده برای این که بگوید مدخول شامل تمامی افراد است. پاسخ: با کمی دقت می فهمید که این خیال باطل است. کلمهی کل چه تخصیص بخورد و چه تخصیص نخورد معنای آن «همه» است. اگر تخصیص نخورد معنای این است: همهی علما. اما اگر تخصیص بخورد معنای آن این است: همهی علمای عادل.
مهمترین مباحث این درس:
استعمال عام در مخصص حقیقت است نه مجاز. اقوال چهار گانه در این مسئله