کتاب اصول فقه مرحوم مظفر:
این درس اختصاص دارد به اقسام دلالت. کار شناس محترم در آغاز به تبیین دلالت لفظ بر معنا پرداخته که دلالت لفظ بر دو نوع است. دلالت تصوریه و دلالت تصدیقیه. در پاسخ به این پرسش که دلالت تصوریه چیست؟ نکاتی ارزشمندی را مطرح نموده است. دلالت تصوریه این است که لفظ سبب خطور معنا در ذهن شنونده بشود مطلقا. اعم از این که متکلم معنای لفظ را اراده کرده باشد یا نکرده باشد. به این می گویند دلالت تصوریه. شرائط دلالت تصوریه: لفظ باید برای یک معنا وضع شده باشد. شنونده لفظ را بشنود. سامع علم به وضع داشته باشد. سپس به تبیین دلالت تصدیقیه پرداخته است. دلالت تصدیقیه: دلالت تصدیقیه این است که کلام (نه لفظ) دلالت کند براین که معنای و محتوای آن مراد و مقصود متکلم است. شرایط دلالت تصدیقیه: سامع باید احراز یعنی کشف کند که این آقای متکلم در مقام بیان مراد و مقصود خویش است. شما باید احراز کنید که متکلم جدی است. سامع باید احراز بکند که این آقای متکلم متوجه معنای کلام خودش است و معنای این کلام را اراده کرده است. متکلم قرینه بر خلاف موضوع له اراده نکند.
مهمترین مباحث مطرح شده در این درس:
شرائط دلالت تصدیقی. شرائط دلالت تصوری. اقسام دلالت. دلالت تابع اراده متکلم. علم به وضع داشتن سامع. تداعی معانی. احراز سامع مراد جدی متکلم را. قرینه بر خلاف موضوع له اراده نشده باشد.