کتاب اصول فقه مرحوم مظفر:
این درس اختصاص دارد به اطلاق صیغه امر به فور و تراخی وهمچنین مره و تکرار. کارشناس محترم در آغاز به تبیین فور و تراخی پرداخته است. در باره اطلاق صیغه امر بر فو و تراخی چهار قول وجود دارد: یک: صیغه امر دلالت می کند بر فور. دو:صیغه امر جعل شده است برای تراخی. سه:صیغه امر مشترک لفظی است. دو مرتبه وضع شده است: یک مرتبه برای فور؛ یک مرتبه برای تراخی. چهار:صیغه امر نه برفور ونه بر تراخی دلالت ندارد. سپس به تبیین یک پرسش و پاسخ آن پرداخته شده اینکه آیاتی وجود دارد که در آن امر دلالت بروجوب می کند؟ سه پاسخ از این پرسش داده شده است. 1. این آیات شامل مستحبات هم می شود. چون مستحبات هم سبب مغفرت و هم از خیرات هستند. همین که این آیات شامل مستحبات شد، این شمول قرینه بر این است که سارعوا و استبقوا دال بر وجوب نیست.2. بر فرض این آیات فقط شامل واجبات شود. باز هم امر سابقوا و امر استبقوا دال بر وجوب نیستند. چرا که اگر دال بر وجوب باشند لازمه اش تخصیص اکثر است.3. امر دراین آیات امر ارشادی هستند. امر ارشادی در الزامی بودن و نبودن تابع حکم عقل است. در پایان به تبیین دلالت امر بر مره و تکرار و اقوالی در این زمینه پرداخته شده است.
مهمترین مباحث این درس:
مره و تکرار. امر ارشادی. امر مولوی. دلالت امر بر تراخی. دلالت امر برفور.