کتاب اصول فقه مرحوم مظفر:
این درس اختصاص دارد به صحیح و اعم. کار شناس محترم در آغاز به تبیین معنای صحیح و اعم پرداخته است. سپس با طرح یک پرسش به بیان پاسخ آن پرداخته است. پرسش: آیا الفاظ عبادات ومعاملات وضع شده فقط برای صحیح یا وضع شده برای اعم از صحیح و فاسد؟ در پاسخ به پرسش میان علماء اصول اختلاف نظر وجود دارد در کل مرحوم مظفر وضع الفاظ به صورت اعمی را می پذیرد ولی برای استدلال به سخن مختارش مقدماتی را بیان می دارد: مقدمه اول: نزاع در صحیح و اعم متوقف بر ثبوت حقیقت شرعیه نیست. دو نظر کلی در باره صحیح و اعم وجود دارد: اول: صحیحی یعنی کسانی که می گویند الفاظ عبادات و معاملات وضع شده است برای صحیح یعنی کامل الاجزاء و الشرایط.دوم: اعمی: می گویند نزاع صحیح و اعم متوقف بر ثبوت حقیقت شرعیه است. مقدمه دوم: در اینجا یک پرسش و پاسخ آن مطرح شده اینکه مراد از صحیح و فاسد چیست؟ در پاسخ بیان شده اینکه صحیح عبارت است از تام الأجزاء و الشرایط. مقدمه سوم: ثمره نزاع در صحیحی و اعمی چیست؟ ثمره اش این است که اگر اعمی شدی هنگام شک در جزء یا شرط می توانی تمسک به اصالة الاطلاق بکنی. ولی اگر صحیحی شدی هنگام شک در جزء یا شرط حق تمسک به اصالة الاطلاق نداری.
مهمترین مباحث این درس:
اصالة الإطلاق. صحیحی و اعمی. حقیقت شرعیه. عبادات و معاملات. تبادر. عدم صحت سلب.