کتاب اصول فقه مرحوم مظفر:
این درس اختصاص دارد به اطراد و صحت حمل برای تشخیص معنای حقیقی و مجازی لفظ. کار شناس محترم در آغاز به تبیین تتمه مباحث صحت حمل و عدم آن پرداخته است. سپس به تبیین اصول لفظیه پرداخته است. اما اطراد: اطراد در لغت یعنی شیوع داشتن اطلاق. اطراد در اصول یعنی چه؟ اطلاق و استعمال لفظ در یک معنایی را اطراد می گویند. اطراد در مجاز نیز وجود دارد. چون استعمال اسد در مردی که شبیه به شیر است در شجاعت مثل استعمال اسد در شیر مطرد است. در ادامه به تبیین مقدمه برای طرح اصول لفظیه پرداخته به این صورت که شک در لفظ دو صورت دارد: یک: شک در وضع لفظ. در اینجا علما علم اصول علائمی متعدد را ذکرنموده ولی محروم مظفر به تعدادی از آنها پرداخته که عبارت است از: تصریح اهل لغت. تبادر. صحت حمل. اطراد. استعمال لفظ در معنا. دوم: شک در مراد متکلم بعد از علم به وضع. پس از بیان این مقدمه علمای اصول تعدادی از اصول عقلائی را لحاظ نموده که در این اصول دو بحث است. بحث اول: این اصول چند تا است و کجا جاری می شود. دوم: دلیل حجیت این اصول. به چه علت از این اصول در آیات و روایات استفاده کنیم؟ در کل اگر شک در اصل وضع باشد می گویند اصول وضعیه ولی اگر شک در مراد متکلم باشد به آن اصول مرادیه گفته می شود
مهمترین مباحث این درس:
اقسام اصول لفظیه. علائم استعمال لفظ در معنای حقیقی. تعداد اصول عقلائی. دلیل حجیت آن. شک در وضع. شک در مراد جدی متکلم.