کتاب اصول فقه مرحوم مظفر:
این درس اختصاص دارد به تخصیص قرآن به خبر واحد. کار شناس محترم در آغاز به تبیین تخصیص قرآن به خبر واحد پرداخته اینکه آیا تخصیص زدن عام قرآنی به خبر واحد جایز است یا نه؟ قرآن از طرف خدا صادر شده است. روایت از طرف امام صادر شده است. مرحوم مظفر می فرماید این جزء بدیهیات است که خبر واحد اگر خبر عادل باشد، به راحتی عام قرآنی را تخصیص می زند. سپس به تبیین تخصیص عام قرآنی توسط خبر واحد در قالب مثال پرداخته است مثال: احل لکم ما فی الارض جمیعا. یک روایت هم می گوید خوردن گوشت خرگوش حرام است. خبر دو صورت دارد: 1. قطعی الصدور: مثل خبر متواتر. در ملاک تواتر معرکه الآراء است. خبر قطعی الصدور راحت عام قرآنی را تخصیص می زند. 2. غیر قطعی الصدور: مثل خبر واحد. این خبر دو صورت دارد: الف: ادله قطعیه بر حجیت این خبر قائم نشده است. مثل خبر فاسق. تخصیص نمی زند. ب: ادله قطعیه بر حجیت این خبر قائم شده است. مثل خبر عادل. ادله قطعیه مثل آیات، روایات، اجماع و بنای عقلا. مرحوم مظفر به تبع نایینی می فرماید که این روایت قرینه است از مراد جدی مولا از عام. بنابر این اصل جاری در قرینه بر اصل جاری در ذوالقرینه مقدم است.
مهمترین مباحث این درس:
تخصیص قرآن به خبر واحد. خبر قطعی الصدور. خبر غیر قطعی الصدور. ادله قطعی بر حجیت خبر. عدم ادله قطعی بر حجیت خبر. اصل جاری در قرینه بر اصل جاری در ذوالقرینه مقدم است