کتاب اصول فقه مرحوم مظفر:
این درس نیز اختصاص دارد به اجتماع امر و نهی. کار شناس محترم در آغاز به تبیین کلمه جواز پرداخته است. کلمه جواز به چهار معنا آمده است: 1. جواز عقلی به معنای امکان در مقابل استحاله. 2. جواز عقلی به معنای حسن در مقابل قبح عقلی. 3. جواز به معنای آزادی و توسعه در مقابل وجوب که منع از ترک داردو حرمت که منع از فعل دارد و هردو الزامی است. 4. جواز به معنای احتمال. محل بحث جواز به معنای اول است. سپس به تبیین جواز و اکتناع امر و نهی پرداخته است. قائلین به جواز اجتماع امر و نهی مدعی هستند که در این عمل واحد هریک از امر و نهی دو فعلیت دارند. قائلین به امتناع اجتماع می گویند در این صورت یکی از آن دو از فعلیت می افتد و محال است که هردو برفعلیت باقی باشند منتهی قائلین به امتناع دو دسته اند: گروهی جانب نهی را غلبه می دهند بر جانب امر. گروهی جانب امر را غلبه می دهند بر جانب نهی. در ادامه به تبیین مبانی اجتماع و امتناع امر و نهی پرداخته است. در مسئله دو قول است: گروهی تعدد عنوان را موجب تعدد معنون می دانند. گروهی تعدد عنوان را موجب تعدد معنون نمی دانند.
مهمترین مباحث این درس:
تعدد عنوان و معنون. اجتماع امر و نهی. مبنای اجتماع امر و نهی. چهار معنای کلمه جواز.