کتاب اصول فقه مرحوم مظفر:
این درس اختصاص دارد به اقسام وضع به اعتبار لفظ. کار شناس محترم در آغاز به تبیین اقسام وضع به لحاظ لفظ پرداخته به این صورت که وضع به اعتبار لفظ بر دو نوع است: شخصی و نوعی. وضع شخصی چیست؟ واضع زمانی که می خواهد یک لفظی رابرای یک معنا وضع کند اگر همین لفظ را که می خواهد وضع کند برای یک معنایی در ذهن بیاورد به این وضع شخصی می گویند. دوم وضع نوعی: زمانی که واضع می خواهد لفظی را برای یک معنایی وضع کند، خود این لفظ را در ذهن نمی آورد. کلی این لفظ را در ذهن می آورد.کلی یعنی لفظی که هم این لفظ را شامل می شود و هم الفاظ دیگر را. این جا به این لفظ می گویند وضعش نوعی است.
سپس به تبیین مقدمه دهم پرداخته به این صورت که درمقدمهی دهم آمده است. جمله ای که از مفردات درست شده است به اجماع دو وضع دارد. به عنوان مثال: زید قائم یک جمله است. این جمله به اجماع دو وضع دارد. بخاطر مفرداتش. یکی از مقردات زید است یکی قائم. مفرد اگر جامد باشد، به ماده و هیئتش وضع شخصی دارد. و اگر مشتق باشد ماده اش وضع شخصی و هیئتش وضع نوعی دارد. برخی ها گفته اند جملات وضعی سومی نیز دارد. که مرحوم مظفر آن را رد نموده است به دلیل خلاف وجدان بودن و تحصیل داشتن.
مهمترین مباحث این درس:
وضع نوعی. وضع شخصی. اقسام وضع به اعتبار لفظ. مفرد جامد. مفرد مشتق. هیئت و ماده.