گزیده درس نود و پنج
در پایان درس قبلی به تعریف «عکس مستوی» اشاره شد و در این درس به ادامهی مباحث آن پرداخته میشود. گفته شد که عکس مستوی آن است که دو طرف قضیه با حفظ کیفیت و صدق قضیه تبدیل شود. چنانچه اصل قضیه صادق باشد، عکس نیز صادق خواهدبود و اگر اصل کاذب باشد، عکس نیز کاذب خواهدبود. به دیگر سخن، یک قضیه صادق را به قضیه دیگری تبدیل شود که قضیه دوم در صدق و کیف تابع قضیه دیگر باشد. قضیه نخست را «اصل» و قضیه دوم را «عکس مستوی» میگوید. از اینجا فهمیده میشود که واژهی عکس دو اصطلاح دارد: یک به معنای خود عمل تبدیل است و دیگری به معنای قضیهیی است که پس از آن تبدیل حاصل میشود. پس در اینجا دو قاعده وجود دارد که منطقدانان را در استدلال کمک میکند: یکی، هر گاه، اصل صادق باشد، عکس آن نیز صادق خواهدبود. دیگری، هرگاه عکس کاذب باشد، اصل آن نیز کاذب خواهدبود. در ادامه مرحوم مظفر وارد بحث شروط عکس شده و بخشی از آن را در این درس توضیح میدهد.
کلیدواژه: عکس مستوی و شروط آن.