گزیده درس صد و هفتاد و هشت
بحث در بارهی وهمیات است. در درس گذشته راجع به وهم و ادراکات وهمی توضیح داده شد که وهم ذاتاً مدرک معانی جزئی است و این ادراکات معانی جزئی در دائرهی امور محسوس [محدود به امور محسوس] باشد، اعتبار دارد و میتواند صادق باشد. امّا، اگر این وهم فراتر از امور محسوس ادراکات کرد، این ادراکات دروغ است و مرحوم مظفر برای آن مثالهای متعددی زده است. لذا، احکام وهم در امور محسوس صادق است و اشکال فقط در احکام وهم در امور غیر محسوس است که به آن احکام وهمی صرف گفته میشود. در نتیجه قضایای وهمی محض عبارت است از احکام وهم در معانی مجرد از حس که این احکام دروغ است و هیچ بهرهیی از واقع ندارد. از اینرو کسی که میخواهد در استدلال خود مغالطه ورزد از آنها استفاده میکند که شرح آن در صناعت مغالطه بیان خواهدشد.
کلیدواژه: وهمیات.