گزیده درس صد و چهل
مرحوم مظفر پس از بیان مطالب گذشته به ترکیب قیاس از دو منفصله و شرائط آن میپردازد. ایشان معتقد است که در منفصله میان مقدم و تالی امتیازی وجود ندارد و از اینرو میان دو منفصلهی که قیاس را تشکیل میدهد نیز امتیازی نخواهدبود. هر یک از آنها را میتوان صغری یا کبری قرار داد و به همین دلیل از این نوع قیاس، اشکال چهارگانه ساخته نمیشود. در قیاس اقترانی شرطی که مرکب از دو منفصله است، تنها یک شرط وجود دارد و آن اینکه بتوان دو مقدمه آن را به صورت دو متصله درآورد که یکی از شکلهای چهارگانهی قیاس را با رعایت شروط آن تشکل دهد. به عبارت دیگر، بحث در این است که چگونه میتوان از دو منفصله در قضیه استفاده کرد؟ مرحوم مظفر بر این نظر است، برای آنکه بتوان از قیاس مرکب از دو منفصله، نتیجهگیری کرد، باید مقدمات منفصله را به متصله تحویل بُرد و آنگاه از آن قضایای متصله، شکلی از قیاس را که واجد شروط باشد، تنظیم کرد. نتیجه بدستآمده، یک متصله خواهدبود که البته میتوان آن به منفصله تبدیل کرد.
کلیدواژه: ترکیب قیاس از دو منفصله.