گزیده درس صد و شصت و دو
در درس قبلی مشهورات به معنای اعم و مشهورات به معنای اخص بررسی گردید و مراد از مشهورات به معنای اعم، عمومی بود و همه مردم به آن باور دارند. منظور از مشهورات به معنای اخص این بود که صنف خاصی مانند فیلسوفان، پزشکان، سیاستمداران و ... به آن باور دارند. امّا، آنچه مهم است تقسیم مشهورات به لحاظ مبداء شهرت است، به این معنا که این مشهورات در این قضایا از کجا پدید آمده است و مبنای این شهرت کدامند؟ مرحوم مظفر میفرماید: قضایای مشهور به لحاظ اختلاف اسباب شهرت به شش قسم تقسیم میشود. قسم اوّل، مشهورات واجب القبول است و ان به مشهوراتی گفته میشود که مبداء شهرت آن واقعیتهای عینی است. یعنی قضایایی است که منشاء شهرت آن همان آشکار بودن حقانیت و صدق آنهاست و تمام عقلا آن را میپذیرند. قسم دوّم، تأدیبات صلاحیه یا آراء محموده است. مبنای این شهرت اعتبارات اجتماعی است که حفظ نظام و بقاء نوع انسان بستگی به آنها دارد. به این معنا رعایت مصلحت عمومی اقتضای تصدیق و پذیرش آنها را دارد و همین امر موجب توافق آرای عقلا بر آن گشته است.
کلیدواژه: مشهورات.